سجده عشق
| ساجده سجاده‌ی خود وانمود | رسم عشق و دلبری برپانمود | |
| با اذان اذن دخول یار داد | دل به مهر دلبری دلدار داد | |
| با اقامه قامت سروش بلند | تا قیامت پیش قائم سربلند | |
| کرد نیّت دست تکبیرش گشود | با ندایی سوی دلبر پر گشود | |
| زین ندا مُحرم شد و احرام بست | دل ز غیر مَحرَم حق واگسست | |
| چون زبان بر وحی خاتم باز کرد | برتر از جن و ملک پرواز کرد | |
| در حریم قدس او اندر رکوع | کرد تسبیح ربوبی با خضوع | |
| سر نهاد بر خاک ذلّت در سجود | با عبودیّت ربوبیّت نمود | |
| ساجده مسجود کوی یار شد | قصّه‌ی آدم چنین تکرار شد |