| ندایی از فلک گویا رسیده | که امشب آمده یک نو رسیده | |
| زمین امشب ز نورش نور افشان | زمان امشب ندارد میل پایان | |
| بهار قلب هر انسان عاشق | ستوده سرور و نور خلائق | |
| شفای سینه های پر ز ماتم | امید بی کسان ساحل غم | |
| چراغ گمشده در تیه ظلمت | برای تشنگان باران رحمت | |
| ز عرش کبریا در این شب قدر | فرود آمد به میم از عالَم امر | |
| احد با کاف و نون از ذات باری | به میم اوّل احمد زد تجلّی | |
| به اذن ذات باری، حیّ سرمد | به میم دوّم احمد شد محمّد |